6/09/2010

3 rodzina.

Jest 3 match.
Hmm..nie wiem co o nich myśleć. Z opisu wydają się być bardzo rygorystyczni.
A więc w skrócie: mama zajmuje się handlem detalicznym, a tatuś ma powiązania biznesowe :)
Dwójka dziewczynek: jedna ma już prawie 2latka, a druga dopiero 5 miesięcy!!
Trochę mnie to przeraża, mimo tego, że na ostatnich wakacjach opiekowałam się 7miesięcznym dzieciakiem.
Co więcej?
Ludzie otwarci, podróżują i zabierają ze sobą swoją au pair.
Ale mimo wszystko czuję jakiś dystans.


Dobra, nie komentuje. Pewnie ci też się nie odezwą. :p



** Praca sprawia, że nie chcę wyjeżdżać.
Ale druga cząstka mnie każde mi trwać w podjętej decyzji.
Tak więc będę.
Do mojego "perfect matchu" :)

6/06/2010

czekam.

2 rodzinki mam za sobą - żadna się nie odezwała z czego szczerze powiedziawszy niezmiernie się cieszę, bo już z opisu mi się średnio podobały. Tak więc czekam na 3match - mam nadzieję, że 3 i ostatni, mój Perfect match :) Nie ukrywam, że bardzo bym chciała mieć już zaklepany termin wylotu.
Nie dość, że nie mam rodzinki, to jeszcze w pracy dostałam "awans" i będe przeniesiona do nowo otworzonej piwiarni, gdzie będę pracować za barem. Jak szef się dowie, że będę chciała wyjechać, to chyba zawału dostanie, bo z tego co udało mi się dowiedzieć, w porównaniu z innymi nowymi, jestem najlepszą kandydatką do pracy. Dlatego wolałabym go dużo wcześniej uprzedzić, żeby zaczął szkolić inne dziewczyny :)

Żeby zwiększyć swoje szanse na znalezienie rodzinki dorabiam godziny i wysyłam referencje wraz z uaktualnionym listem do rodzinki, który za chwilę będę wymyślać :p


Co ponadto?
Nie wyjadę do Stanów dopóty, dopóki nie spędzę kilku dni w Bieszczadach.
Jeśli uda mi się wyjechać, wówczas z czystym sumieniem polecę do US :)

6/04/2010

Second match.

Niestety ubezpieczyciele się nie odezwali i szybko zniknęli z profilu.
Jest drugi match. Tym razem nauczycielka i policjant na koniu :D Z opisu są nudni jak flaki z olejem, ale miejscówkę mają wprost cudowną!! Islip, 1h do NY. :))
Chcę, aby jak najszybciej zniknęli z mojego profilu, albo się odezwali i okazali się świetną rodzinką.


Szczerze...? Marzę, aby wreszcie się stąd wydostać. Ale nie jest to desperacka potrzeba ucieczki. Jest to coś w stylu:
'Chcę wyjechać, zmienić swoje życie, a raczej nauczyć się żyć, nabrać doświadczenia, usamodzielnić się, zrobić krok do przodu i nie stać w miejscu patrząc, jak najlepsze lata życia uciekają mi jak wiatr między palcami.'
Nie mówię, że mi tu źle. Wszak mam tu dom, rodzinę, pracę, którą z każdym dniem lubię coraz bardziej, a przede wszystkim mam masę znajomych, z którymi jestem naprawdę zżyta.
Mimo wszystko, mimo tego, że budowałam i walczyłam o to przez szmat czasu, mimo tego, że spędziłam tu tyle lat i czuję przywiązanie do tego miejsca i ludzi, pragnę wyjechać, zostawić to wszystko.
Wiem,że dzięki temu dowiem się, komu tak naprawdę zależy na moim szczęściu i na kogo mogę liczyć, nawet będąc setki kilometrów stąd.


Dlatego obecnie odkładam każdy zarobiony grosz, by móc opłacić koszta wyjazdu.
Au Pair w USA to mój wymysł -wg wielu- chory wymysł. Chcę udowodnić innym i sobie, że jeśli bardzo się czegoś pragnie, to jest to REALNE do osiągnięcia i nic, absolutnie NIC nie stoi na przeszkodzie, aby to zrealizować.
Tak więc mam daleko w d*pie wasze docinki i chore komentarze.
Ja i tak wyjadę i będę Szczęśliwa!!